सत्य

ऊ डाँको छोडेर रुँदै थियो
मनमा अशान्तिले छाएको थियो
तिमी को हौ किन रोयौ
उसले नाम ँसत्य” बतायो ।

हो सत्यहरु यसरी नै रुने गर्दछन्
पिडामा पिल्सने गर्दछन्
ज्वालामा जल्ने गर्दछन्
ग्हिराईमा डुब्ने गर्दछन्
पक्कैमा ज्यानको बाजी थाप्दछन्
किन कि शिखर उनीहरुलाई पर्छ ।

साँच्चै हो सत्यहरु लुटिने गर्दछन्
सत्यहरु मिचिने गर्दछन्
छट्पटाहट जीवनको आँसु लुकाएर
असत्यलाई क्षणिक हाँसो दिने गर्दछन्
अनि त पिडामय शिखर उक्लने गर्दछन् ।

सत्यहरु खुल्ला हुने गर्दछन्
बराबरी दृष्टी फाल्ने गर्दछन्
आपुू मरेर अरुलाई बचाउने गर्दछन्
हो यथार्थमा
सत्य मरेर बाँचेका हुन्छन्
त्यसैले अमर हुन्छन् ।

ढुङ्घाका मूर्तिहरु

                                                                                      ” आँकाला” रामकृष्ण सुनुवार
ख्ौ ! के बिन्ति गराई भो र
ती ढुङ्घाका मूर्तिहरुसंग ।

जानेर ती निर्जीव हुन्
मन मान्दैन
देवताका आवरण धारी
दैवी शक्तिका आहुतिहरु
मान्छे जस्तो
न चल्न सक्दछन् न ढल्न जान्दछन्
न िहंड्न सक्दछन् न िहंडाउँन नै सक्दछन्
लाटो जस्तो
बोल्नु कि बोल्न दिनु
खै ! व्यर्थै के बिन्ति गराई भो र
ती ढुङ्घाका मूर्तिहरु संग ।

बरु आकाश खस्ला धर्ती फाट्ला
ग्रह ब्रंहाण्ड ध्वस्त होलान्
असम्भव के नै देख्दछौ र
कदापी ढुङ्घाको मूर्ति बोल्ने छैन
हजारौं ईच्छा धारी मानव
भो ! तिमी व्यर्थैमा बिन्ति नगर
ती ढुङ्घाका मूर्तिहरुसंग ।

ती के चाहन्छन् के चाहँदैनन्
को बुभुदछ को देख्दछ
मात्र मानव तिम्रो प्रार्थना
एकदिन व्यर्थैमा खेर जान्छ
र ब्युँझने छौ
अनि चिल्लाउने छौ बेस्कन
ब्ोकार बेकारमा
अनि भन्ने छौ
खै ! के बिन्ति गराई भो र
ती ढुङ्घाका मूर्तिहरुसँग ।